Ο Hermann Hesse είχε γράψει κάποτε ένα μικρό κείμενο σχετικά με τον κόσμο. Έλεγε,λοιπόν, ότι δεν ήξερε αν ποτέ είχε υπάρξει καλύτερος κόσμος από αυτόν που ζούμε τώρα. Ίσως ήταν πάντα εξίσου καλός και κακός όσο και τώρα. Είχε σημειώσει όμως κάτι ακόμα για το οποίο αισθανόταν βέβαιος, ότι δηλαδή αν ποτέ είχε υπάρξει καλύτερος κόσμος,αν ήταν ποτέ πιο πλούσιος, ή πιο ζωντανός, πιο χαρούμενος, πιο επικίνδυνος ή πιο διασκεδαστικός από αυτόν που ζούμε τώρα, δε θα ήταν το αποτέλεσμα του έργου αυτών που προσπαθούν να τον διαμορφώσουν ή να τον αλλάξουν, αλλά το φυσιολογικό επακόλουθο της δράσης εκείνων των ξεχωριστών ατόμων που ψάχνουν να ανακαλύψουν τον πραγματικό εαυτό τους, χωρίς σκοπό ή στόχο και που μένουν ικανοποιημένα απλά με το να ζουν και να είναι ο εαυτός τους..
Ερχόμαστε όλοι στη ζωή χωρίς να ξέρουμε ποιοι είμαστε. Και η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε πολύ χρόνο για να το ανακαλύψουμε. Αλλά παρόλα αυτά αναλωνόμαστε στο να ζούμε τη ζωή κάποιου άλλου. Δεν πρέπει να αφήνουμε τον "θόρυβο"των απόψεων των γύρω μας να πνίγει την εσωτερική μας φωνή... Πάνω απ' όλα πρέπει να έχουμε το θάρρος να ακολουθούμε την καρδιά μας και την διαίσθησή μας, γιατί είναι σαν κατά κάποιο τρόπο να ξέρουν τι πραγματικά θέλουμε να γίνουμε, και πως θα το πετύχουμε.. Ήρθε η ώρα ο καθένας μας να βρει το μονοπάτι του λοιπόν.. Ή μήπως να το φτιάξει;...
Παρασκευή 21 Μαρτίου 2008
Περι ζωης..
Ο Hermann Hesse είχε γράψει κάποτε ένα μικρό κείμενο σχετικά με τον κόσμο. Έλεγε,λοιπόν, ότι δεν ήξερε αν ποτέ είχε υπάρξει καλύτερος κόσμος από αυτόν που ζούμε τώρα. Ίσως ήταν πάντα εξίσου καλός και κακός όσο και τώρα. Είχε σημειώσει όμως κάτι ακόμα για το οποίο αισθανόταν βέβαιος, ότι δηλαδή αν ποτέ είχε υπάρξει καλύτερος κόσμος,αν ήταν ποτέ πιο πλούσιος, ή πιο ζωντανός, πιο χαρούμενος, πιο επικίνδυνος ή πιο διασκεδαστικός από αυτόν που ζούμε τώρα, δε θα ήταν το αποτέλεσμα του έργου αυτών που προσπαθούν να τον διαμορφώσουν ή να τον αλλάξουν, αλλά το φυσιολογικό επακόλουθο της δράσης εκείνων των ξεχωριστών ατόμων που ψάχνουν να ανακαλύψουν τον πραγματικό εαυτό τους, χωρίς σκοπό ή στόχο και που μένουν ικανοποιημένα απλά με το να ζουν και να είναι ο εαυτός τους..
Ερχόμαστε όλοι στη ζωή χωρίς να ξέρουμε ποιοι είμαστε. Και η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε πολύ χρόνο για να το ανακαλύψουμε. Αλλά παρόλα αυτά αναλωνόμαστε στο να ζούμε τη ζωή κάποιου άλλου. Δεν πρέπει να αφήνουμε τον "θόρυβο"των απόψεων των γύρω μας να πνίγει την εσωτερική μας φωνή... Πάνω απ' όλα πρέπει να έχουμε το θάρρος να ακολουθούμε την καρδιά μας και την διαίσθησή μας, γιατί είναι σαν κατά κάποιο τρόπο να ξέρουν τι πραγματικά θέλουμε να γίνουμε, και πως θα το πετύχουμε.. Ήρθε η ώρα ο καθένας μας να βρει το μονοπάτι του λοιπόν.. Ή μήπως να το φτιάξει;...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Δεν πιστεύω ότι ο κόσμος είναι καλός ή κακός. Τα δικά μας μάτια και οι δικές μας επιλογές το καθορίζουν τις περισσότερες φορές. Ο κόσμος και η ζωή μας δεν είναι παρά μια αντανάκλαση του εσωτερικού μας κόσμου. Μια ευγενική και ξεχωριστή ψυχή, όσο κι αν πλησιάζει το μαύρο του κόσμου, δεν το ακουμπά, και πλάθει το δικό της κόσμο, τον ξεχωριστό... με τη δική του ομορφιά μέσα στην "ασχήμια" των άλλων.
Όσο για το μονοπάτι, το φτιάχνεις προχωρώντας...Όχι, δεν είναι έτοιμο...Βήμα βήμα,λοιπόν...Διαβάτη, τα σημάδια, ποτέ μην τα ξεχνάς...
Καληνύχτα
η ζωή είναι μια ταινία που βλέπει ο καθένας μέσα από τα δικά του μάτια.. Έχει ελάχιστη σημασία τι συμβαίνει εκεί έξω. είναι το πως το αντιλαμβάνεσαι και το πως αντιδράς που μετραει :)
Δημοσίευση σχολίου