Σήμερα ξαφνικά χάθηκα. Και μετά από πολύ καιρό σε αναζήτησα. Πάει καιρός τώρα που μαζί σου εξαφανίστηκε κάτι από μένα. Λες και δεν ανήκε σε μένα, λες και ήταν μια ψευδαίσθηση. Μα όχι κάποτε το ένιωθα δυνατό,σχεδόν αληθινό. Είχα ανάγκη να βρω το άτομο που με ήξερε καλύτερα από τον καθένα, μα αποπροσανατολίστηκα ταξιδεύοντας στις αναμνήσεις μου. Οι σκέψεις μου, για καιρό τώρα, πέφτουν στο κενό, και δεν μπορώ να καταλάβω ακόμα πως θα έπρεπε να αντιδράσω. Βλέπεις πάντα ήμουν "μεγαλοφυΐα" και πολυλογάς. Προέβλεπα το μέλλον.. Μα πλέον δεν είμαι κάποιος γιατί τα πάντα πνίγονται αφού το μόνο αυτί ικανό να τα επεξεργαστεί δεν είναι εδώ. Μάλλον αποφάσισα να ορίσω αυτό που δεν είμαι πια...
Τα Χριστούγεννα φτάνουν και φέρνουν μαζί ένα κύμα ελπίδας.. Κάτι φάνηκε να λαμπυρίζει βαθιά μέσα... Καλά Χριστούγεννα σε όλους...
