Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2007

Χαμένη αθωότητα..

Έχουμε αλλάξει τόσο πολύ..Προτιμούμε να περνάμε τον καιρό μας σε bar κ club προσπαθώντας να "ρίξουμε"κάποια κοπέλα, αλλάζουμε εραστές σαν τα πουκάμισα και χανόμαστε μέσα σε αυτή την απρόσωπη ταχύτητα εναλλαγής. Φαίνεται πως έχουμε λησμονήσει το πόσο μοναδικό είναι να είσαι ερωτευμένος,το πως είναι να ζεις το μαγικό ταξίδι που οδηγεί στο πρώτο φιλί.. Αποφεύγουμε να γνωρίσουμε πραγματικά τον άλλο, χάνοντας την χαρά που σε πλημμυρίζει ανακαλύπτοντας μια νέα προσωπικότητα. Θεωρούμε καλύτερο να είμαστε μόνοι μας και να μη μοιραζόμαστε τίποτα, ούτε χρόνο, ούτε συναισθήματα,ούτε σκέψεις,ούτε καν το κρεβάτι μας. Έχουμε καταλήξει να φοβόμαστε τη δέσμευση,και το φόβο αυτό να τον κρύβουμε πίσω από ένα σωρό δικαιολογίες Που πήγε η αθωότητα? Κάποτε όταν εκείνη μας χαμογελούσε ήταν απλά ένα πυροτέχνημα χαράς. Πλέον όταν κάποια μας χαμογελάει είναι ένας βούρκος ποταπών και ωμών σκέψεων σωματικής επαφής.. Χαζές σκέψεις θα πεις.. Λόγια του jose cuervo που έχω δίπλα μου(ούτε καν ξέρω γιατί.) Βυθίζομαι σε μια σκοτεινή θάλασσα από αλκοόλ. Και ο ουρανός κλαίει... Μακάρι να ήμουν παιδάκι..

3 σχόλια:

Άντζελα είπε...

ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΤΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΑΥΤΑ....

$!LεNt N!@Bε είπε...

Σ' ευχαριστώ που έδωσες φωνή στις σκέψεις μου. :-)

Ανώνυμος είπε...

makari na hmoun paidaki gia na ta vlepw ola me ta paidika mou matia pou den ksexwrizoun thn kakia twn anthrwpwn.makari na hmoun paidaki gia na ektimousa ligo perissotero th zwh mou.makari na hmoun paidaki gia na mhn upokuptw sta thelw tou kathenos kai na kanw auto pou pragmatika thelw.makari na hmoun paidaki kai na eklaiga mono otan epefta kai xtupousa.giati twra pou den eimai paidaki pia ta xtuphmata einai sovara kai afhnoun aneksitiles plhges...kai ponane polu...toso pou den mporw na anteksw auton ton pono.makari na hmoun paidaki gia na zousa.kai na sunexiza th zwh mou swsta.