Φλόγες

Ήταν κάποτε μια φλόγα που είχε ονειρευτεί να γυρίσει τον κόσμο, μα ήταν αγνή, διαφορετική από τις άλλες.. Είχε ένα έντονο χρώμα, σμαραγδένιο, που όσο ιδιαίτερο φάνταζε, άλλο τόσο ήταν αγνό. Σε αντίθεση με όλες τις άλλες φλόγες στην ηλικία της δεν ενδιαφερόταν καθόλου να τρώει ξύλα, δεν της άρεσε καν το πολυαγαπημένο χαρτί(για το οποίο όλες οι μικρές φλόγες τρελαίνονταν, καθώς μεγάλωναν απότομα με τη "βοήθειά του"), πόσο μάλλον τα εύφλεκτα υλικά.. Ίσως αυτός να ήταν και ο λόγος που έμενε μικρούλα, ενώ οι γύρω τηςθέριευαν αφήνοντας στο πέρασμά τους ένα παρελθόν σπαρμένο με στάχτες και καταστροφή... Και όλο μεγάλωναν, και όλο ψήλωναν και εκείνη έμενε τοσοδούλα..
Θυμόταν το όνειρό της που ήταν να γυρίσει τον κόσμο, είχε απογοητευτεί, ίσως να μην τα κατάφερνε. Δεν πίστευε στον εαυτό της και αυτό την έκανε να είναι ακόμα πιο αβέβαιη για το δρόμο που είχε αποφασίσει να ακολουθήσει στη ζωή της. Ήθελε να ταξιδεύει,μα όχι καταστρέφοντας, αλλάθεριεύοντας μέσα στις καρδιές. Φαινόταν τόσο δύσκολο. Γνώριζε ότι κινδύνευε να σβήσει... Μα δε θα έκανε πίσω, κάπου βαθιά μέσα της είχε ένα πολύ καλό προαίσθημα για αυτό.
Και ταξίδευε,άλλοτε μεγαλύτερη από αγάπη και άλλοτε μικρότερη από δάκρυα. Ώσπου κάποιο μέρα συνάντησε άλλη μια φλόγα,που έμοιαζε σε αυτή. Ένα περίεργο συναίσθημα πληρότητας κατέλαβε τις καρδιές,οι οποίες χωρίς να το καταλάβουν και σαν ένα αστέρι που πλησιάζει πολύ ένα άλλο αστέρι, βρέθηκαν "εγκλωβισμένες" η μία στη βαρύτητα της άλλης. Τον αρχικό φόβο τον αντικατέστησε η εμπιστοσύνη,το αρχικό καλό προαίσθημα,η σιγουριά οι φλόγες άρχισαν να χορεύουν η μία γύρω από την άλλη και να φουντώνουν και να αγγίζουν και να ζεσταίνουν και να αγκαλιάζονται, Και έτσι γίνονταν ένα, μία φλόγα πιο δυνατή και τόσο ψηλή που κατάφερε να τρυπήσει τον ουρανό,κάνοντας χώρο για να φανούν δύο αστεράκια...η πούλια και ο αυγερινός,μικρές φλογίτσες στον νυχτερινό ουρανό,γυρίζουν όλο το κόσμο σε μία μέρα..το όνειρο είχε πραγματοποιηθεί...