Σήμερα ξαφνικά χάθηκα. Και μετά από πολύ καιρό σε αναζήτησα. Πάει καιρός τώρα που μαζί σου εξαφανίστηκε κάτι από μένα. Λες και δεν ανήκε σε μένα, λες και ήταν μια ψευδαίσθηση. Μα όχι κάποτε το ένιωθα δυνατό,σχεδόν αληθινό. Είχα ανάγκη να βρω το άτομο που με ήξερε καλύτερα από τον καθένα, μα αποπροσανατολίστηκα ταξιδεύοντας στις αναμνήσεις μου. Οι σκέψεις μου, για καιρό τώρα, πέφτουν στο κενό, και δεν μπορώ να καταλάβω ακόμα πως θα έπρεπε να αντιδράσω. Βλέπεις πάντα ήμουν "μεγαλοφυΐα" και πολυλογάς. Προέβλεπα το μέλλον.. Μα πλέον δεν είμαι κάποιος γιατί τα πάντα πνίγονται αφού το μόνο αυτί ικανό να τα επεξεργαστεί δεν είναι εδώ. Μάλλον αποφάσισα να ορίσω αυτό που δεν είμαι πια...
Τα Χριστούγεννα φτάνουν και φέρνουν μαζί ένα κύμα ελπίδας.. Κάτι φάνηκε να λαμπυρίζει βαθιά μέσα... Καλά Χριστούγεννα σε όλους...
7 σχόλια:
Είπες εδώ και χρόνια:
«Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός».
"...Ό,τι ένιωσες σωριάζεται ανυπόστατο
αν δεν εμπιστευτείς τούτο το κενό.
Ίσως να βρεις εκεί ό,τι νόμισες χαμένο..."
H αφετηρία σηματοδοτεί το δρόμο και τη διαδρομή... Ένα ταξίδι προς τα πίσω, ένα σύνολο από κάθε λογής ανάμνηση σε ανάκατους χρόνους... Καμία λογική σειρά, μονάχα συναισθηματική σειρά.. Αποπροσανατολίζεσαι έπειτα...Μα η διαδρομή η σωστή για σένα είναι πάντα εκεί, στη θέση της... Και οι πυξίδες της καρδιάς δεν κάνουν λάθος.
Close ur eyes...make a wish...count to 3.... There is a whispering wind...
Άλλωστε Χριστούγεννα είναι...Μαγεία! :)
Αγαπητέ μου dorian, ο Wilde του οποιου χρησιμοποιησες ήρωα για το nick σου, είχε πει σε ένα από τα περίφημα τσιτάτα του. "Δεν είμαι τόσο νέος για να τα ξέρω όλα".
Κανείς δεν προβλέπει το μέλλον. Κανείς δεν μπορει. Κι εδω θυμήθηκα την άλλη φράση που δεν ξερω ποιανού ειναι. "Όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός γελάει μαζί τους".
Ζήσε την κάθε στιγμή με τη μοναδικότητα που της αξίζει.Το αυτί που δεν είναι εκεί, μπορει να είναι πολύ σημαντικό, αλλά η ζωή κινείται πάντα προς τα μπρος και η μόνη σταθερά σε αυτην την κίνηση είμαστε εμείς οι ίδιοι.
Να έχεις όμορφες γιορτές και έναν νέο χρόνο γεμάτο υγεία και δημιουργικότητα
Χρόνια πολλά!
Χθες διάβαζα αυτό το βιβλίο και σήμερα έπεσε στο δρόμο μου το blog σου...
Φέρνουν ελπίδα τα Χριστούγεννα... Και μελαγχολία μαζί...
Ότι ψάχνεις... Αν αξίζει να βρεθεί... Τότε θα βρεθεί... Τα όμορφα δεν χάνονται αν δεν τα αφήσουμε...
Χρόνια πολλά...
ει ακους? ναι ακους. η ελπιδα τρεφεται απο εμας οχι απο την ζωη. ζησε για να γινεις εσυ. τι αλλο να κανεις? μπορεις να κανεις πολλα. μπορεις να απογοητευτεις, να κλαψεις, να πονεσεις, να φωναξεις, αλλα ολα αυτα τα ζεις...και βαθια μεσα σου ελπιζεις..για κατι..για λιγο φως..για κατι μικρο..για κατι. ξερεις πως ειναι να ζεις χωρις ελπιδα..χωρις κατι..
Επ! Γεια! Ελπιζω να εισαι καλα!
Πού είσαι ? Γιατί σταμάτησες να γράφεις?
Τόση τρυφερότητα, μην την κρατάς μόνο για σένα.
Επέτρεψέ μας να τη μοιραστούμε μαζί σου....
Ανιρετα
Exoun perasei tosa xronia k akoma na faneis. Ti egine? Elpizw na eisai kala... An kai eimaste duo agnwstoi se eniwtha toso konta Mesa apo ta logia Kai tis skepseis sou.
Thelw na eisai kala.
Δημοσίευση σχολίου