high tide or low tide

In these high seas or in low seas
I'm gonna be your friend
You know that I'm gonna be your friend
Any so in high tide or in low tide
I'll be by your side
You know that I'll be by your side

Διακοπές, ίσως η καλύτερη περίοδος του χρόνου, ειδικά όταν έχεις την κατάλληλη παρέα. Κάπου μέσα στο πέλαγος άκουσα αυτό το τραγούδι και το αγάπησα. Κάπου πάνω από τη ζούγκλα της πόλης ατενίζοντας ουρανό "είδα" με τα μάτια της ψυχής μου αυτή την εικόνα και την αγάπησα,και τη ζωγράφισα για να μου θυμίζει χαρούμενα συναισθήματα.. Για όλα τα χαρούμενα "2" εκεί έξω.. και ειδικά για κάποιο.

Φλόγες

Ήταν κάποτε μια φλόγα που είχε ονειρευτεί να γυρίσει τον κόσμο, μα ήταν αγνή, διαφορετική από τις άλλες.. Είχε ένα έντονο χρώμα, σμαραγδένιο, που όσο ιδιαίτερο φάνταζε, άλλο τόσο ήταν αγνό. Σε αντίθεση με όλες τις άλλες φλόγες στην ηλικία της δεν ενδιαφερόταν καθόλου να τρώει ξύλα, δεν της άρεσε καν το πολυαγαπημένο χαρτί(για το οποίο όλες οι μικρές φλόγες τρελαίνονταν, καθώς μεγάλωναν απότομα με τη "βοήθειά του"), πόσο μάλλον τα εύφλεκτα υλικά.. Ίσως αυτός να ήταν και ο λόγος που έμενε μικρούλα, ενώ οι γύρω τηςθέριευαν αφήνοντας στο πέρασμά τους ένα παρελθόν σπαρμένο με στάχτες και καταστροφή... Και όλο μεγάλωναν, και όλο ψήλωναν και εκείνη έμενε τοσοδούλα..
Θυμόταν το όνειρό της που ήταν να γυρίσει τον κόσμο, είχε απογοητευτεί, ίσως να μην τα κατάφερνε. Δεν πίστευε στον εαυτό της και αυτό την έκανε να είναι ακόμα πιο αβέβαιη για το δρόμο που είχε αποφασίσει να ακολουθήσει στη ζωή της. Ήθελε να ταξιδεύει,μα όχι καταστρέφοντας, αλλάθεριεύοντας μέσα στις καρδιές. Φαινόταν τόσο δύσκολο. Γνώριζε ότι κινδύνευε να σβήσει... Μα δε θα έκανε πίσω, κάπου βαθιά μέσα της είχε ένα πολύ καλό προαίσθημα για αυτό.
Και ταξίδευε,άλλοτε μεγαλύτερη από αγάπη και άλλοτε μικρότερη από δάκρυα. Ώσπου κάποιο μέρα συνάντησε άλλη μια φλόγα,που έμοιαζε σε αυτή. Ένα περίεργο συναίσθημα πληρότητας κατέλαβε τις καρδιές,οι οποίες χωρίς να το καταλάβουν και σαν ένα αστέρι που πλησιάζει πολύ ένα άλλο αστέρι, βρέθηκαν "εγκλωβισμένες" η μία στη βαρύτητα της άλλης. Τον αρχικό φόβο τον αντικατέστησε η εμπιστοσύνη,το αρχικό καλό προαίσθημα,η σιγουριά οι φλόγες άρχισαν να χορεύουν η μία γύρω από την άλλη και να φουντώνουν και να αγγίζουν και να ζεσταίνουν και να αγκαλιάζονται, Και έτσι γίνονταν ένα, μία φλόγα πιο δυνατή και τόσο ψηλή που κατάφερε να τρυπήσει τον ουρανό,κάνοντας χώρο για να φανούν δύο αστεράκια...η πούλια και ο αυγερινός,μικρές φλογίτσες στον νυχτερινό ουρανό,γυρίζουν όλο το κόσμο σε μία μέρα..το όνειρο είχε πραγματοποιηθεί...

Υπερβολες...

Μάλλον θα φταίει ότι ζούμε στη ζωή της υπερβολής.. Μάθαμε να εκφραζόμαστε χρησιμοποιώντας συγκριτικούς, και πολύ περισσότερο υπερθετικούς βαθμούς στα επίθετα και στις φράσεις μας. Ο θετικός βαθμός σταμάτησε να μας συγκινεί.. "Σε αγαπώ περισσότερο από οτιδήποτε στον κόσμο", "Είσαι ό,τι πιο τέλειο μπορούσα να φανταστώ", "Δε θα σε αφήσω ποτέ,για πάντα μαζί"... ποτέ....παντα...η υπερβολή σε όλο της το μεγαλείο.. και πόσο όμορφες είναι αυτές οι υπερβολές Αλλά της ζωής της αρέσει η ισορροπία από ότι φαίνεται. και τότε γνωρίζουμε την άλλη πλευρά της υπερβολής. "Σε μισώ,σε σιχαίνομαι", "Είσαι ο χειρότερος άνθρωπος που γνώρισα ποτέ", "μη μου ξαναμιλήσεις ποτέ,δε θέλω να σε ξαναδώ μπροστά μου".. Ειρωνεία. Είναι το ίδιο στόμα που σμίλεψε όλες τις φράσεις.. Και δυστυχώς είναι η ίδια ψυχή που χαράχτηκαν αυτές. πώς γίνεται; πως;

Απογείωση και προσγείωση. Μόνο που ενώ στο πρώτο σε βοηθάει πάντα κάποιος,στο δεύτερο σε αφήνει να πέσεις μόνος σου - ισως και να σε σπρώχνει. Και η προσγείωση είναι πάντα πιο δύσκολη,έτσι δε λένε?

Προσπάθησα να είμαι εκεί,να σε πιάσω. Μα με αυτό που μου είπες με έκανες κομματάκια μικρά μικρά,δύσκολο να σε προστατεύσω πια.. θα προσπαθήσω να συρθώ , να μπω από κάτω σου και να ανακόψω την πτώση..ούτως η άλλως μόνο εσύ μπορείς να βάλεις τα κομματάκια πάλι μαζί..υπερβολη;

Ψίθυροι

Άκουσε κάτι στα αυτιά του σαν ψίθυρο. Ήξερε πως ήταν μόνος του σπίτι. Όλα τα φώτα ήταν κλειστά, το βλέμμα του χαμένο σε κάποια σκέψη. Καθισμένος στο πάτωμα στο κέντρο του δωματίου, σκοτάδι γύρω του, ένιωθε λίγο ευάλωτος, σα να ήταν η ψυχή του στο δωμάτιο, μόνη, απροστάτευτη.. Δε μπορούσε να δει γύρω του και, αν και ο χώρος ήταν γνώριμος ένοιωθε βασιλιάς του εαυτού του σε χώρο άπειρο.. Ένα ρεύμα αέρα μπήκε από τις ανοιχτές μπαλκονόπορτες κουβαλώντας μαζί του την αλμύρα της θάλασσας. Γέμισε τα πνευμόνια του όσο μπορούσε, περίεργο, φαίνεται κουβαλούσε και τη μυρωδιά της... Κάποιους ανθρώπους δε μπορούμε να τους αποχωριστούμε, γιατί έχουμε μάθει να ζούνε μέσα μας, και όταν συνειδητοποιούμε πως φεύγουν το κενό αυτό μοιάζει ικανό να γκρεμίσει όλο το κατασκεύασμα που λέγεται ψυχή.. Την σκεφτόταν, και την έφερνε κοντά του με τη σκέψη του, σχεδόν την άγγιζε.. Η καρδιά του χτυπούσε διαφορετικά, το σώμα χαμένο στο χώρο και στο χρόνο.. Την αισθάνθηκε από πίσω του να σαλεύει, να κινείται μες το δωμάτιο διστακτικά σα να φοβόταν μήπως γυρίσει και τη κοιτάξει.. Δεν γύρισε.. Έμεινε εκεί ν΄ακούει τα βήματά της, να νοιώθει το άρωμα της, να σκέφτεται το χαμόγελό της..

Κάποτε του είχε δώσει ένα φυλαχτό.. και τριαντάφυλλα, της άρεσε να του δίνει τριαντάφυλλα και αυτός της χάριζε αστέρια...

Ένα γλυκόπικρο χαμόγελο χαράχτηκε στα χείλη του.. Και έμεινε εκεί, μαρμαρωμένος λες και περίμενε κάτι... Σκέφτηκε ξανά το φυλαχτό και το τριαντάφυλλο που είχε δέσει πάνω του. Την "άκουγε" ακόμα να κινείται πίσω του, ανεπαίσθητα βήματα,ρεύματα αέρα. Φανταζόταν πως κρατούσε στα χέρια της ένα τριαντάφυλλο, σαν αυτά που της άρεσε να του χαρίζει, κατακόκκινα.. Του φάνηκε για μια στιγμή να επιπλέει, η ψυχή του χαμογελούσε - μικρή λέξη μάλλον, η κατάλληλη θα ήταν "πετούσε"..
Του πέρασε από το μυαλό να γυρίσει προς τα πίσω.. Δεν πρόλαβε να το σκεφτεί,πόσο μάλλον να το κάνει και άκουσε τη πόρτα να κλείνει απότομα, ανατρίχιασε, "ρεύματα αέρα" είπε αμέσως η λογική, "εκείνη" απάντησε αμέσως η ψυχή του.
Σηκώθηκε να κλείσει τις μπαλκονόπορτες, η λογική είχε επικρατήσει.. Και τότε ήταν που είδε μπροστά στη πόρτα το τριαντάφυλλο... Ακριβώς αυτό το αποξηραμένο λουλούδι που είχε δέσει κάποτε στο φυλαχτό, δυο δωμάτια πιο δίπλα..
χαμογέλασε..
κάτι του είπε η λογική.. ούτε που την άκουσε...